مرداد 1404

دولت کانادا به طور آرامی در حال بازسازی موتور مهاجرت خود است و سه جریان شغلی جدید برای دوره ۲۰۲۶ برنامه Express Entry پیشنهاد می‌کند. در حالی که عناوین جالب توجه—مدیران ارشد، ذهن‌های علمی و متخصصان نظامی—به طور مشخص هدف قرار گرفته‌اند، روایت عمیق‌تر نشان‌دهنده تغییر استراتژیک در تصوری است که کانادا از نیروی کار آینده خود دارد. با تعیین مسیرهای واضح برای رهبری ارشد، تحقیقات پیشرفته و استعدادهای مرتبط با دفاع، این دولت نشان می‌دهد که در حال حرکت به سمت سیاست‌های مهاجرتی پُرتشکیل و دقیق است که به طور مستقیم به اولویت‌های اقتصادی و امنیت ملی مرتبط می‌شود.

در قلب این تغییر، مفهوم این است که برخی مشاغل «بالا-اثر» می‌توانند رشد را فراتر از معیارهای معمول بازار کار تسریع کنند. به عنوان مثال، دسته مدیران ارشد فقط مربوط به پر کردن یک خلأ مدیریتی نیست؛ بلکه یک دعوت از سوی دولت برای ورود اجرایی‌ها است که می‌توانند سازمان‌های پیچیده را هدایت کنند، تحول دیجیتال را تسریع ببخشند و چشم‌اندازهای استراتژیک جدیدی را در شرکت‌های کانادایی ایجاد کنند. در زبان مشورتی، این «کارگران ماهر که بر عملیات یک شرکت یا سازمان نظارت و رهبری یک تیم از کارکنان را بر عهده دارند» به عنوان عوامل تولید و رقابت به تصویر کشیده می‌شوند. فرض زیرین این است که هنگامی که مدیران سطح بالا به طور دائمی مستقر می‌شوند، شبکه‌ها، توانایی‌های تصمیم‌گیری و نگرش جهانی را به ارمغان می‌آورند که می‌تواند کسب‌وکارهای کانادایی را به بازارهای جدید سوق دهد و اکوسیستم‌های نوآوری را تحریک کند.

در کنار جریان رهبری، دسته تحقیقات و نوآوری اشاره به یک آرزوی عمیق‌تر دارد: تبدیل کانادا به یک آهنربا برای استعدادهای علمی جهان. اگرچه سند مشورتی به رشته‌های علمی دقیق اشاره نمی‌کند، اما پیام واضح است: دولت می‌خواهد دانشمندان و تکنولوژیست‌هایی را جذب کند که می‌توانند تحقیقات را به ارزش اقتصادی تبدیل کنند. با اولویت دادن به محققان و دانشمندان، کانادا هدف دارد تا تولید را افزایش دهد، صنایع جدید را تحریک کند و شهرت خود را به عنوان یک مرکز تولید دانش پیشرفته تقویت کند. این فقط در مورد پر کردن آزمایشگاه‌ها نیست؛ بلکه مربوط به تنیده کردن کشف علمی در بستر اقتصاد است و اطمینان حاصل می‌کند که پیشرفت‌ها در زمینه‌هایی از قبیل بیوتکنولوژی تا انرژی‌های تجدیدپذیر جایگاهی در بازارهای کانادایی پیدا کنند.

جریان سوم پیشنهادی، که بر نیروهای مسلح متمرکز است، بعد امنیتی جدول مهاجرت را منعکس می‌کند. با ارائه یک مسیر سریع برای نظامیان بسیار ماهر از کشورهای هم‌پیمان، کانادا ارزش استراتژیک یک نیروی دفاعی متنوع و کارشناس را تصدیق می‌کند. این رویکرد دو هدف دارد: یکی تقویت نیروهای مسلح کانادا با تخصص‌های تازه و دیگری ارسال ابلاغ به شرکای هم‌پیمان درباره‌ی آمادگی به تبادل پرسنل دفاعی مشترک. در زمینه محیط امنیت جهانی به طور فزاینده‌ای پیچیده، این اقدام می‌تواند به عنوان تلاشی برای تقویت قابلیت‌های دفاع ملی از طریق مهاجرت تفسیر شود.

این سه دسته پیشنهادی در یک خلأ وجود ندارند؛ آن‌ها جریانات موجود اولویت مانند مهاجرت فرانکفونی، بهداشت و درمان، مشاغل فنی، STEM و کشاورزی را تکمیل می‌کنند که به طور تاریخی بخشی از سیستم انتخاب مبتنی بر دسته‌بندی بوده‌اند. تأکید مداوم بر تسلط به زبان فرانسوی تعهد کانادا به دوزبانه بودن و تمایل به حفظ تنوع فرهنگی خارج از کبک را نشان می‌دهد. در عین حال، تمرکز پایدار بر بخش‌هایی که با کمبود نیروی کار درازمدت روبرو هستند— بهداشت و درمان، مشاغل ماهر، آموزش، STEM و صنایع غذایی— یک استراتژی دو مسیری را نشان می‌دهد: جذب استعدادهای با مهارت بالا در حالی که به کمبودهای مزمن داخلی نیز پرداخته می‌شود.

تأثیر این تغییرات سیاستی به جامعه دانشجویان بین‌المللی نیز می‌رسد. به دلیل اینکه دسته‌های Express Entry به طور مستقیم بر فهرست رشته‌های تحصیلی که واجد شرایط مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی (PGWP) هستند تأثیر می‌گذارد، تغییرات در دسته‌های شغلی ممکن است منجر به تجدید نظر در فهرست واجد شرایط رشته‌های تحصیلی ۲۰۲۶ شود. این ارتباط نشان می‌دهد که چگونه سیاست مهاجرت می‌تواند انتخاب‌های آموزشی دانشجویان بالقوه در سراسر جهان را شکل دهد و خروجی‌های تحصیلی را با تقاضای بازار کار هم‌راستا کند.

به طور کلی، این پیشنهاد نشان‌دهنده‌ی یک تحول از یک سیستم صرفاً مبتنی بر امتیاز به سمت سیستمی است که استعداد، اولویت‌های استراتژیک و اهداف اقتصادی را در کنار هم قرار می‌دهد. با معرفی دسته‌های رهبری ارشد، تحقیقات و نظامی، کانادا تنها منوی Express Entry را گسترش نمی‌دهد؛ بلکه طرح مهاجرتی را مجدداً مهندسی می‌کند تا تخصص جهانی را مستقیماً در روایت رشد کشور بافته کند. مشاوره عمومی تا سوم سپتامبر ۲۰۲۵ ادامه دارد و طراحی نهایی ترکیب جمعیت ساکن دائم کانادا را برای سال‌های آینده شکل خواهد داد و ممکن است منجر به تغییرات در چشم‌اندازهای اقتصادی، علمی و دفاعی این کشور شود.

مشاوره همچنین بحث گسترده‌تری را درباره اینکه آیا قرعه‌کشی‌های آینده Express Entry باید بر استعدادهایی که در حال حاضر در کانادا زندگی می‌کنند تمرکز کنند یا بر جذب نیروی کار از خارج متمرکز شوند، آغاز می‌کند. این بحث انعکاس یک سؤال عمیق‌تر است: یک کشور چگونه می‌تواند ورود تخصص خارجی را با توسعه استعدادهای بومی متعادل کند؟ پاسخ‌ها احتمالاً شکل‌دهنده‌ی ساختار بازار کار کانادا و رقابت جهانی آن در سال‌های آینده خواهد بود.

درخواست ویزای بازدیدکننده کانادا ممکن است ساده به نظر برسد، اما آمارهای سال 2024 نشان‌دهنده افزایش نگران‌کننده‌ای در تعداد رد درخواست‌ها است. این واقعیت تاکید دارد که متقاضیان باید فراتر از تنها ارسال یک فرم عمل کنند؛ آن‌ها نیاز دارند تا یک پرونده قانع‌کننده و مستند ارائه دهند که ماموران مهاجرت را متقاعد کند که نیت برگشت به خانه را دارند. یک استراتژی جامع—که شامل مدارک دقیق، داستان‌گویی صادقانه و آگاهی از تغییرات جدید سیاست‌ها باشد—به طور چشمگیری شانس نتایج منفی را کاهش می‌دهد. در وهله اول، کامل بودن غیرقابل مذاکره است. همه فرم‌های مورد نیاز—مانند درخواست ویزای اقامت موقت (IMM 5257)، فرم اطلاعات خانوادگی (IMM 5707 یا IMM 5645) و هرگونه اعلامیه اضافی—باید به دقت پر شوند و برای بخش‌های غیرمربوط باید "غیرمُربوط" درج شود. دقت به معنای احترام به فرآیند است و نیاز به استعلام‌های بعدی را کاهش می‌دهد.

در مرحله بعد، پرونده حمایتی باید جامع و متناسب با هدف بازدید باشد. یک لیست بررسی که توسط پورتال آنلاین ایجاد شده است، باید به عنوان راهنمای ضروری‌ها عمل کند: یک گذرنامه معتبر، دو عکس با تأیید انطباق، مدرک مالی (مانند صورت‌حساب‌های بانکی اخیر، فیش حقوقی، نامه‌های استخدام)، برنامه سفر دقیق و یک دعوت‌نامه معتبر در صورتی که با یک میزبان اقامت داشته باشید. شواهد اضافی—مانند نامه‌ای از دعوت‌نامه، مدرک مربوط به ارتباطات خانوادگی با میزبان، مدارک استخدام، اسناد اجاره یا سایر دارایی‌ها—به تصویر کامل‌تری کمک می‌کند. نادیده گرفتن هر یک از این موارد می‌تواند منجر به تأخیر یا رد درخواست شود، به ویژه اگر هزینه‌ها به طور به موقع پرداخت نشود.

یک رکن اساسی در یک درخواست موفق، نشان دادن پیوندهای قوی با کشور مبدأ متقاضی است. ماموران مهاجرت موظف هستند اطمینان حاصل کنند که یک بازدیدکننده پس از پایان دوره تأیید شده، مجبور به ترک خواهد شد؛ بنابراین، آن‌ها به دنبال نشانه‌هایی از جمله اشتغال پایدار، مالکیت دارایی، تعهدات آموزشی جاری یا مسئولیت‌های خانوادگی قابل توجه هستند. ارائه تأییدیه استخدام فعلی، توافق‌نامه اجاره یا شواهدی که نشان دهد اعضای خانواده به شما وابسته‌اند، نشان می‌دهد که دلایل قانع‌کننده‌ای برای بازگشت دارید.

به‌همین‌ اندازه مهم است که کفایت مالی نیز اثبات شود. مامور باید قانع شود که می‌توانید در طول اقامت خود به راحتی از خودتان نگهداری کنید. این می‌تواند از طریق صورت‌حساب‌های بانکی اخیر، نامه‌ای از کارفرما که تأیید کننده حقوق و مدت استخدام است، یا شواهد دارایی‌ها نشان داده شود. اگر هزینه‌های اقامت بر عهده میزبان است، باید گزارش مالی حامی و یک نامه حمایت شده به همراه درخواست ارائه شود. مبلغ لازم به مدت اقامت و محل اقامت برنامه‌ریزی‌شده بستگی دارد.

روشن کردن هدف سفر نیز امری غیرقابل انکار است. یک انگیزه مشخص—صرف‌نظر از اینکه برای شرکت در یک عروسی، شرکت در کنفرانسی یا گردشگری—باید توسط یک برنامه سفر، دعوت‌نامه‌های رویداد یا بلیط برگشت پیش‌پرداخت شده پشتیبانی شود. تشریح این نیت‌ها به مامور کمک می‌کند تا سفر را به‌عنوان یک تلاش کوتاه و مشخص ببیند و نه اقامت نامحدود.

گواهی سلامت، در صورت نیاز، باید به‌طور پیشگیرانه مورد توجه قرار گیرد. اگر وضعیت سلامتی متقاضی ممکن است منابع بهداشت عمومی را تحت فشار قرار دهد، یک گزارش پزشکی جامع یا یک معاینه پزشکی کامل می‌تواند نگرانی‌ها را کاهش دهد. به‌طور مشابه، هرگونه محکومیت کیفری گذشته نیاز به یک پاسخ استراتژیک دارد: یک اجازه‌نامه اقامت موقت، صلاحیت برای بهبود تخمین‌زده شده یا یک درخواست بهبودی کیفری کامل. مشاوره با یک وکیل مهاجرت واجد شرایط می‌تواند این روند را ساده کند.

شفافیت در مورد تاریخچه سفر بسیار مهم است. تاخیرها، ردهای ویزای قبلی یا سوابق سفر پیچیده باید افشا شوند و با توضیحات اقدامات اصلاحی همراه باشند. پنهان کردن چنین اطلاعاتی به‌عنوان نادرست‌نمایی محسوب می‌شود و می‌تواند منجر به ممنوعیت پنج‌ساله شود.

متقاضیانی که مسائل مربوط به اقامت نامشخصی دارند، باید قبل از ارسال درخواست ویزا آن‌ها را حل کنند. در زمینه‌های سیاسی نااستوار، مدارک اضافی که نیت بازگشت را نشان می‌دهند، بسیار ارزشمند هستند.

در نهایت، از تغییرات سیاست نوامبر 2024 آگاه باشید که اختیار بیشتری به ماموران برای تعیین اعتبار ویزا داده است، از جمله انتخاب میان ویزاهای ورود تک‌بار یا چندبار. ماموران اکنون هدف، منابع مالی، نیازهای بهداشتی و دیگر عوامل را به‌طور جامع‌تر ارزیابی می‌کنند و از استاندارد ده‌ساله قبلی فاصله می‌گیرند. با هماهنگ کردن درخواست خود با این چهار موضوع، شانس خود برای دریافت ویزای بازدیدکننده به کانادا را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهید.

برای یک دانشجوی بین‌المللی که رویای ماندن در کانادا پس از امتحانات نهایی را دارد، مسیر دریافت مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی (PGWP) دیگر یک وعده مبهم نیست بلکه یک چک‌لیست سازمان‌یافته است. تغییرات اخیر سیاستی توسط اداره مهاجرت، پناهندگان و تابعیت کانادا (IRCC) اکنون حق کار پس از فارغ‌التحصیلی را به رشته تحصیلی خاصی که یک دانشجو انتخاب می‌کند متصل کرده است، که این انتخاب برنامه‌ای را یک تصمیم استراتژیک می‌سازد و نه صرفاً یک تصمیم آکادمیک. در عمل، این بدان معناست که دروس شما که امروز دنبال می‌کنید تعیین می‌کند که آیا می‌توانید به‌طور قانونی از وضعیت دانشجو به کارگر منتقل شوید بدون نیاز به ترک کشور و شروع دوباره فرآیند ویزا. مقاله مورد بررسی این تحول را تجزیه و تحلیل می‌کند و نقشه‌راه عملی را ارائه می‌دهد که از لحظه‌ای که کاتالوگ دانشگاه را مرور می‌کنید تا آخرین روزهای مجوز تحصیلی شما را پوشش می‌دهد.

هسته سیستم جدید، الزامات "رشته تحصیلی" است که در اواخر سال 2024 معرفی شد تا از افزایش تعداد ساکنان موقت جلوگیری کند و مجوزهای جدید را با تقاضای بازار کار هماهنگ سازد. در حالی که مدارک دانشگاهی در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا به‌طور عمده تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند، اکنون برنامه‌های دیپلم یا گواهی در سطح کالج مورد توجه قرار گرفته‌اند تا با مجموعه‌ای از شش بخش اولویت‌دار همخوانی داشته باشند: کشاورزی و مواد غذایی؛ آموزش؛ خدمات بهداشتی و اجتماعی؛ حوزه‌های STEM؛ مشاغل؛ و حمل و نقل. اگر مجوز تحصیلی شما در تاریخ 1 نوامبر 2024 یا پس از آن ثبت شده باشد، صلاحیت برنامه شما بر اساس این دسته‌ها قضاوت خواهد شد. عدم تحقق این معیار به معنای این است که امکان دریافت PGWP ممکن است لغو شود، صرف‌نظر از موفقیت‌های علمی.

برای هدایت در این زمینه، مقاله یک رویکرد دو مرحله‌ای را ترسیم می‌کند. اولین مرحله پیدا کردن کد صحیح طبقه‌بندی برنامه‌های آموزشی (CIP) است – یک شناسه شش‌رقمی که عنوان رسمی یک برنامه را به طبقه‌بندی ملی متصل می‌کند. می‌توانید با مراجعه به وب‌سایت CIP آمار کانادا، کد مناسب را پیدا کنید که هر برنامه آموزشی قابل تصور را همراه با توضیحات مختصر لیست کرده است. کلید کار این است که توضیح را تطبیق دهید، نه صرفاً عنوان برنامه را، تا اطمینان حاصل کنید که برنامه‌ای که به نظر مرتبط می‌رسد به اشتباه در زیر کد دیگری طبقه‌بندی نشده است. پس از شناسایی یک CIP محتمل، مرحله بعدی تأیید این است که این کد در فهرستی از برنامه‌های واجد شرایط PGWP موجود است، منبعی که توسط شرکت حقوقی مهاجرت کوهن ارائه شده است. ابزار آنلاین این شرکت به شما این امکان را می‌دهد که کد را وارد کنید و وضعیت آن را به‌طور آنی بررسی کنید.

علاوه بر آزمون رشته تحصیلی، مقاله تأکید می‌کند که تسلط به زبان همچنان یکی از الزامات اصلی است. یک دانشجو در هر برنامه‌ای باید سطح Canadian Language Benchmark (CLB) را برآورده کند—CLB 7 برای اکثر برنامه‌ها و CLB 5 کمی پایین‌تر برای برخی دوره‌های کالج—در نوشتن، صحبت کردن، خواندن و شنیدن به زبان انگلیسی یا فرانسوی. این آستانه‌های زبانی با معیارهای استاندارد واجد شرایط PGWP همراه هستند: اتمام یک برنامه هشت‌ماهه (یا 900 ساعته، کبک) در یک مؤسسه آموزشی معتبر (DLI)، حفظ وضعیت تمام‌وقت در طول تحصیل (که تنها در ترم آخر مجاز به نیمه‌وقت بودن است)، ارائه درخواست PGWP در مدت 180 روز از دریافت مدرک فارغ‌التحصیلی، و داشتن مجوز تحصیلی معتبر در هر زمان در این بازه 180 روزه.

با توجه به این‌که قوانین ممکن است تغییر کنند، مقاله به دانشجویان توصیه می‌کند که برای به‌روزرسانی‌هایی که در اوایل سال 2026 برنامه‌ریزی شده‌اند، هوشیار باشند، زمانی که ممکن است دولت فهرست رشته‌های واجد شرایط را گسترش یا اصلاح کند. در این میان، مسیر ایمن این است که به‌طور پیشگیرانه عمل کنید: کد CIP برنامه خود را تأیید کنید، آن را با فهرست واجد شرایط مقایسه کنید و نتایج آزمون زبان را زودتر از فارغ‌التحصیلی آماده کنید.

به‌طور خلاصه، آینده مجوز کار یک فارغ‌التحصیل در کانادا به برنامه‌ریزی استراتژیک بستگی دارد، نه صرفاً عملکرد آکادمیک. با هماهنگ کردن تحصیلات خود با کدهای CIP شناسایی شده و برآورده کردن الزامات زبانی و رویه‌ای، می‌توانید یک برنامه تحصیلی ساده را به یک مسیر معتبر برای تجربه حرفه‌ای در کانادا تبدیل کنید. برای کسانی که به حمایت دقیق و شخصی نیاز دارند، مقاله پیشنهاد می‌کند که یک مشاوره رایگان با یک شرکت مهاجرتی تخصصی ترتیب دهند تا اطمینان حاصل شود که هیچ مرحله‌ای فراموش نمی‌شود.

هنگامی که یک کارفرمای کانادایی تصمیم به استخدام یک کارگر خارجی از طریق برنامه کارگر خارجی موقتی (TFWP) می‌گیرد، دو جدول زمانی مجزا در این پروسه مشخص می‌شود: زمان اعتبار ارزیابی تأثیر بازار کار (LMIA) و مدت زمان مجاز برای کارگر برای ماندن و کار در کانادا. در حالی که تاریخ‌های اعتبار LMIA اغلب باعث سردرگمی می‌شود، در واقع تاریخ انقضا بر روی مجوز کار TFWP، که مدرکی است که مدت زمان توصیه شده از سوی وزارت اشتغال و توسعه اجتماعی کانادا (ESDC) را پس از بررسی درخواست LMIA کارفرما نشان می‌دهد، در واقع نگهبان اصلی مدت اقامت فرد می‌باشد.

تمایز اصلی که باید درک شود این است که یک LMIA صرفاً نشان می‌دهد که هیچ شهروند یا مقیم دائم کانادایی برای این نقش پیدا نشده است و به کارفرما حق درخواست یک کارگر خارجی را اعطا می‌کند. LMIA دارای اعتبار کوتاه‌مدت است که در حال حاضر برای اکثر تصمیمات مثبت صادر شده پس از ۱ مه ۲۰۲۴ حداکثر تا شش ماه اعتبار دارد و در این مدت، کارمند آینده باید درخواست مجوز کار خود را به اداره مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا (IRCC) ارائه دهد. LMIA به خودی خود سقفی برای تعداد ماه‌ها یا سال‌هایی که کارگر می‌تواند بماند، تعیین نمی‌کند؛ بلکه صرفاً یک زمان‌بندی برای شروع فرآیند درخواست مجوز ارائه می‌دهد.

پس از به دست آوردن یک LMIA مثبت، این مدرک به همراه یک توصیه "مدت کار" صادر شده از سوی ESDC ارائه می‌شود. این عدد، که از ارزیابی تأثیر بازار کار استخراج شده، تخمین می‌زند که یک کارگر خارجی می‌تواند چه مدت در این شغل مشغول به کار باشد بدون اینکه تأثیر منفی بر بازار کار کانادا بگذارد. برای مثال، یک تولیدکننده خودرو که به دنبال یک مهندس مکانیک است ممکن است LMIA‌ای دریافت کند که تا ۱۹ مارس ۲۰۲۶ اعتبار دارد و همزمان یک توصیه مدت کار یک ساله نیز دریافت کند. این توصیه طول نهایی مجوز نیست، بلکه یک عامل کلیدی است که IRCC برای تعیین تاریخ انقضای نهایی مجوز به آن توجه می‌کند.

در عمل، جدول زمانی ممکن است به این صورت پیش برود: کارفرما در ماه جولای LMIA را برای شروع در دسامبر ثبت می‌کند. LMIA در سپتامبر با اعتبار شش ماه و توصیه مدت کار یک ساله صادر می‌شود. کارگر خارجی سپس تا پیش از انقضای LMIA درخواست مجوز کار خود را، مثلاً در ۳۰ سپتامبر، ارائه می‌دهد. IRCC درخواست را بررسی می‌کند، LMIA، نامه پیشنهاد، مدارک اثبات صلاحیت و سایر مدارک لازم را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. تصمیم ممکن است در اواسط دسامبر اتخاذ شود و مجوز کار حاصل می‌تواند از تاریخ صدور تا تقریباً یک سال بعد معتبر باشد، شاید در اواخر ژانویه سال بعد به پایان برسد، که فرصتی مناسب برای سفر و پردازش فراهم می‌کند.

اگر در نزدیکی انقضای آن مجوز، هم کارفرما و هم کارمند بخواهند رابطه کاری را ادامه دهند، کارفرما باید یک LMIA مثبت جدید را دوباره به دست آورد، که همراه با یک توصیه جدید مدت کار باشد. کارگر خارجی باید درخواست "تمدید یا تغییر شرایط" را به IRCC ارائه دهد پیش از اینکه مجوز فعلی منقضی شود. ESDC توصیه می‌کند که حداقل ۳۰ روز قبل از انقضای مجوز درخواست ارائه شود تا انتقال بدون مشکل انجام شود. تا زمانی که درخواست تمدید پیش از انقضای مجوز قدیمی ارائه شود، کارگر دارای "وضعیت حفظ شده" است، به این معنی که می‌تواند در کانادا بماند و به کار برای همان کارفرما تحت همان شرایط ادامه دهد در حالی که IRCC در مورد تجدید نظر می‌کند.

اغلب پرسیده می‌شود آیا شغل می‌تواند پس از انقضای LMIA آغاز شود. پاسخ بله است—به شرطی که کارگر درخواست مجوز کار را قبل از تاریخ انقضای LMIA ارائه داده باشد. نقش کارفرما این است که یک تاریخ شروع واقع‌بینانه را هنگام ارائه LMIA مشخص کند، که این امکان را به ESDC و IRCC می‌دهد تا توصیه مدت کار را با برنامه کار مورد نظر متناسب سازند.

درک سه تاریخ اصلی ضروری است. تاریخ انقضای LMIA مهلت درخواست برای دریافت مجوز کار است. توصیه مدت کار راهنمای ESDC برای مدت مناسب اقامت بدون صدمه به بازار کار محلی است. تاریخ انقضای مجوز کار، که توسط IRCC تعیین می‌شود، علامت نهایی مدت زمانی است که کارگر خارجی می‌تواند تحت آن مجوز خاص، در کانادا زندگی و کار کند. صدور مجوز کار ممکن است بیشتر از مدت توصیه‌شده به منظور تسهیل لجستیک‌های واقعی مانند سفر باشد، اما هرگز از توصیه مدت کار ارائه شده توسط LMIA فراتر نخواهد رفت.

زمان‌های پردازش درخواست‌های LMIA بستگی به نوع دارد. درخواست‌های "استعداد جهانی" با مهارت بالا می‌توانند در کمتر از نه روز کاری بررسی شوند، در حالی که جریانات با دستمزد پایین یا کشاورزی ممکن است چند هفته زمان ببرند. به کارفرمایان توصیه می‌شود که از قبل برای مهلت استخدام خود برنامه‌ریزی کنند و به امکان زمان‌های پردازش طولانی‌تر برای جریانات با دستمزد پایین و مقیم دائم که می‌توانند تا ۲۴۰ روز طول بکشند، توجه داشته باشند. کل این پروسه—تبلیغ، ارسال LMIA، تأیید، ثبت درخواست مجوز کار و دریافت نهایی مجوز—نیاز به زمان‌بندی دقیق دارد، اما یک نقشه راه واضح به کارگران خارجی و کارفرمایان آنها کمک می‌کند تا از تأخیرهای پرهزینه جلوگیری کنند و اطمینان حاصل می‌کند که اقامت آنها در کانادا قانونی و مستمر است.

نتیجه کلی این است که اعتبار LMIA تنها به عنوان یک زمان‌بندی فرایندی عمل می‌کند، در حالی که مجوز کار TFWP در واقع مدرکی است که تعیین می‌کند چه مدت یک کارگر خارجی می‌تواند بماند، کار کند و به اقتصاد کانادا کمک کند. با رعایت زمان‌بندی‌ها، درک معانی هر اصطلاح و آغاز هرگونه تمدیدها قبل از انقضای مجوز فعلی، کارگران خارجی می‌توانند با اطمینان و وضوح در کانادا باقی بمانند.

برنامه مهاجرتی مزیت آلبرتا به‌تازگی دعوت‌نامه‌های جدیدی به کاندیداهای مهاجرت استانی صادر کرده است که بر روی بخش‌های اولویت‌دار مانند ساخت و ساز تمرکز دارد. این اقدام بخشی از تلاش‌های استان برای رسیدگی به کمبودهای بحرانی نیروی کار در اقتصاد خود است. در مجموع، ۳۹ تبعه خارجی با پروفایل‌های معتبر تأسیس سریع، دعوت‌نامه‌هایی برای درخواست نامزدی استانی دریافت کردند که اکثر آن‌ها بر اساس تخصص حرفه‌ای خود در مشاغل ساختمانی انتخاب شدند.

این قرعه‌کشی محدود به کاندیداهایی بود که شغل اصلی آن‌ها در پروفایل تأسیس سریع‌شان در دسته مشاغل واجد شرایط ساخت و ساز قرار داشت و افرادی که بر اساس داشتن پیشنهاد شغلی در آلبرتا دعوت شدند، نیز باید آن پیشنهاد شغلی در یک شغل ساختمانی واجد شرایط باشد.

استان اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۵، دعوت‌نامه‌ها را از طریق سه مسیر اصلی تأسیس سریع خود گسترش خواهد داد و بر روی کاندیداهای بخش‌های کلیدی از جمله ساخت و ساز، کشاورزی، هواپیمایی و بهداشت و درمان تمرکز خواهد کرد. تا اول آگوست، استان ۳,۱۳۴ مکان از تخصیص خود را استفاده کرده و ۱,۷۴۱ فضا برای نامزدی در باقی‌مانده‌ی سال باقی مانده است. این یک فرصت مهم برای اتباع خارجی است تا برای اقامت دائم در کانادا درخواست دهند و کاندیداهایی که نامزدی استانی را دریافت می‌کنند، می‌توانند برای اقامت دائم به اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا مراجعه کنند.

مسیر تأسیس سریع آلبرتا، یک مسیر محبوب برای مهاجرت به کانادا است و تمرکز استان بر بخش‌های اولویت‌دار انتظار می‌رود در ماه‌های آینده ادامه یابد. با مجموع تخصیص نامزدی ۴,۸۷۵ برای سال ۲۰۲۵، استان به خوبی در مسیر تحقق اهداف مهاجرتی خود قرار دارد. قرعه‌کشی اخیر یک توسعه مثبت برای کاندیداهایی است که منتظر فرصتی برای درخواست اقامت دائم در کانادا بوده‌اند. برنامه مهاجرتی مزیت آلبرتا گزینه‌ای عالی برای کسانی است که مهارت‌ها و تجربه‌های لازم برای پر کردن خلاءهای نیروی کار در اقتصاد استان را دارند.

با ادامه صدور دعوت‌نامه‌های جدید توسط این برنامه، احتمالاً اتباع خارجی بیشتری فرصت خواهند داشت تا برای اقامت دائم در کانادا درخواست دهند. تمرکز بر روی بخش‌های اولویت‌دار جنبه‌ای کلیدی از این برنامه است و کاندیداهایی که در این بخش‌ها تجربه دارند، بیشتر از شانس دریافت دعوت‌نامه برای درخواست برخوردار هستند. به‌طور کلی، قرعه‌کشی اخیر یک توسعه مثبت برای مهاجرت به کانادا است و کاندیداهایی که به دنبال درخواست برای اقامت دائم هستند، باید برنامه مهاجرتی مزیت آلبرتا را به‌عنوان یک گزینه معتبر مدنظر قرار دهند. تمرکز این برنامه بر روی بخش‌های اولویت‌دار و تعهد آن به رسیدگی به کمبود نیروی کار، آن را به گزینه‌ای جذاب برای افرادی که مهارت‌ها و تجربه‌های لازم برای کمک به اقتصاد استان را دارند، تبدیل می‌کند. با ادامه تحول برنامه، احتمالاً فرصت‌های بیشتری برای اتباع خارجی فراهم خواهد شد تا برای اقامت دائم در کانادا اقدام کنند.

قرعه‌کشی‌های Express Entry در سال ۲۰۲۵ الگوهای جذابی را نشان داده است که روشن‌کننده اولویت‌ها و استراتژی‌های دولت کانادا در مدیریت مهاجرت هستند. از اول ژانویه تا ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۵، در مجموع ۲۷ قرعه‌کشی برگزار شده است که با مجموع نیم‌ساله در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ قابل مقایسه است. با این حال، تغییر قابل توجهی به سمت قرعه‌کشی‌های برنامه نامزدی استانی (PNP) مشاهده می‌شود، با تعداد بالاتری از قرعه‌کشی‌های PNP در نیمه نخست سال ۲۰۲۵ نسبت به سال‌های گذشته. تعداد دعوتنامه‌های درخواست (ITA) صادر شده کمتر از سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ بوده و در مجموع ۴۹,۴۰۳ ITA در تمامی نوع‌های قرعه‌کشی صادر شده است. این کاهش در راستای تلاش‌های دولت جهت کاهش سرعت مهاجرت به منظور رسیدگی به مسائل تامین و دسترسی به مسکن بوده است.

تقسیم‌بندی نوع‌های قرعه‌کشی و ITA های صادر شده، برخی از الگوهای جالب را نشان می‌دهد. قرعه‌کشی‌های زبان فرانسه ۳۷.۴٪ از تمام ITA های صادر شده را تشکیل داده‌اند، با وجود اینکه تاکنون تنها سه قرعه‌کشی در سال ۲۰۲۵ داشته‌ایم. قرعه‌کشی‌های کلاس تجربه کانادایی (CEC) دومین تعداد بالاترین ITA ها را صادر کرده و ۳۸.۱٪ از تمامی ITA ها را شامل می‌شود و دومین نوع قرعه‌کشی متداول است. دورهای PNP، با اینکه رایج‌ترین نوع قرعه‌کشی هستند، تنها ۱۲.۲٪ از تمامی ITA ها را در سال جاری صادر کرده‌اند. انتخاب‌های دسته‌بندی شغلی در نیمه نخست سال ۲۰۲۵ بیشتر از سال‌های قبل بوده‌اند، اما هنوز تنها ۱۲.۱٪ از کل ITA ها را تشکیل می‌دهند.

نمرات قطع برای هر نوع قرعه‌کشی نیز روند نزولی داشته است، به طوری که قرعه‌کشی‌های CEC کاهش نمرات قطع را به عنوان تابعی از قرعه‌کشی‌های بزرگتر و منظم‌تر از ماه می نشان می‌دهند. قرعه‌کشی‌های فرانسه دارای پایین‌ترین نمرات CRS از هر قرعه‌کشی در این سال بوده و به طور تند نزول کرده‌اند. نگاه به آینده در بقیه سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که سیستم ورودی سریع به احتمال زیاد به اولویت‌های خاصی مانند کاندیداهای CEC، خدمات بهداشتی و اجتماعی، آموزش، حرفه‌ها و تسلط به زبان فرانسه ادامه خواهد داد. معرفی دسته‌های جدید، مانند دسته آموزشی و حذف دیگر دسته‌ها، مانند دسته حمل و نقل، نیز بر سیستم تأثیر خواهد گذاشت.

علاوه بر این، تجدید نظر در لیست‌های شغلی در قالب‌های موجود بر نوع کاندیداهایی که دعوت به درخواست می‌شوند، تأثیر خواهد داشت. با ادامه تلاش‌های دولت کانادا در مدیریت پیچیدگی‌های مهاجرت، مهم است که از آخرین روندها و تحولات در سیستم Express Entry مطلع باشید. با درک این الگوها و اولویت‌ها، افراد می‌توانند بهتر خودشان را برای موفقیت در سفر مهاجرتی‌شان جایگاه دهند. باقی‌مانده سال ۲۰۲۵ احتمالاً با تمرکز ادامه‌دار بر اولویت‌های برنامه، فعالیت‌های Express Entry آینده‌نگر و تغییرات احتمالی در دسته‌های ورودی سریع همراه خواهد بود. با تحول سیستم، مهم است که سازگار و منعطف باقی بمانید و به این تغییرات پاسخ دهید، به طوری که کاندیداها بتوانند از فرصت‌های نوظهور بهره‌برداری کنند و به اهداف خود دست یابند.

ورود به کانادا یک نقطه عطف مهم است که آغاز یک فصل جدید در زندگی یک فرد را نشانه‌گذاری می‌کند. به عنوان یک تازه‌وارد، پیمودن مراحل اولیه می‌تواند دشوار باشد، اما آماده بودن می‌تواند تفاوت زیادی ایجاد کند.

با ورود، ضروری است که از مدارک لازم برای ورود مطلع باشید، که بسته به وضعیت مهاجرتی فرد متفاوت است. چه ویزای اقامت دائم باشد، چه مجوز تحصیل یا مجوز کار، داشتن مدارک صحیح برای یک انتقال نرم و روان بسیار حیاتی است. مأمور خدمات مرزی این مدارک را بررسی خواهد کرد و در برخی موارد، بررسی‌های بیومتریک انجام خواهد داد، مانند گرفتن عکس و اثر انگشت، برای تأیید هویت.

پس از اتمام مراحل اولیه، تازه‌واردان می‌توانند بر روی جا افتادن در زندگی جدید خود تمرکز کنند. یکی از اولین مراحل درخواست شماره بیمه اجتماعی (SIN) است، که یک شماره نه‌رقمی است و برای کار، پرداخت مالیات و دسترسی به خدمات دولتی لازم است. ثبت‌نام برای بیمه سلامتی دولتی نیز اولویت دارد، زیرا دسترسی به پوشش درمانی پایه، شامل ویزیت‌های پزشک و مراقبت‌های بیمارستانی را فراهم می‌کند.

علاوه بر این، باز کردن یک حساب بانکی می‌تواند به مدیریت مالی به شکل مؤثرتری کمک کند و برخی از بانک‌ها خدمات ویژه‌ای برای تازه‌واردان ارائه می‌دهند، مانند بسته بانکی TD New to Canada. این بسته شامل مزایایی مانند بانکداری روزانه بدون هزینه، عدم دریافت سالیانه بر روی کارت اعتباری و تخفیف در انتقال وجه است. با بیش از ۱۷۰ سال تجربه، TD به یکی از بانک‌های مورد اعتماد در کانادا تبدیل شده است و به ۱۶ میلیون کانادایی خدمات ارائه می‌دهد و پشتیبانی آنلاین و منابعی برای تازه‌واردان فراهم می‌کند.

با انجام این وظایف اولیه، تازه‌واردان می‌توانند یک پایه محکم برای آینده خود در کانادا بسازند. همان‌طور که در زندگی جدید خود جا می‌افتند، می‌توانند به کاوش در منابع و خدمات مختلف موجود برای خود بپردازند، از بانکداری و مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا آموزش و اشتغال. با گذشت زمان و صبر، تازه‌واردان می‌توانند کانادا را به خانه خود تبدیل کرده و فرصت‌ها و چالش‌هایی که با شروع یک زندگی جدید در یک کشور جدید همراه است را در آغوش بگیرند.

در حین پیمودن این فصل جدید، می‌توانند از این که تنها نیستند و بسیاری از منابع در دسترس است که از آن‌ها در هر مرحله حمایت می‌کند، راحتی بگیرند. با پیش‌قدم بودن و انجام مراحل لازم، تازه‌واردان می‌توانند انتقال نرم و روانی داشته و خود را برای موفقیت در زندگی جدیدشان در کانادا آماده کنند.

تعداد درخواست‌های معوقه اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) شاهد افزایش قابل توجهی بوده و تا 30 ژوئن به 842,800 درخواست رسیده است.

این افزایش، که نشان‌دهنده افزایش 5.02 درصدی نسبت به ماه قبل است، چالش‌های مداوم پیش روی این اداره در مدیریت موجودی‌های خود را برجسته می‌کند. با وجود این، نشانه‌هایی از پیشرفت، به ویژه در پردازش درخواست‌های مجوز تحصیل، وجود دارد که در آن درصد درخواست‌های معوقه به طور قابل توجهی به 18 درصد کاهش یافته است و برای اولین بار از ژوئن 2024 به زیر هدف 20 درصد خود رسیده است.

این بهبود نشان می‌دهد که تلاش‌های IRCC برای افزایش زمان پردازش در حوزه‌های خاص نتیجه می‌دهد. استفاده از فناوری‌های پیشرفته تجزیه و تحلیل و اتوماسیون، یک استراتژی کلیدی است که توسط IRCC برای ساده‌سازی مرتب‌سازی درخواست‌ها، شناسایی موارد پیچیده و بهبود خلاصه‌سازی، با هدف کاهش تعداد درخواست‌ها، به کار گرفته شده است.

با این حال، تداوم تعداد درخواست‌ها، به ویژه در دسته‌هایی مانند درخواست‌های اقامت دائم و مجوزهای اقامت موقت، نشان می‌دهد که برای رعایت استانداردهای خدمات در تمام برنامه‌ها، کار بیشتری لازم است. هدف این اداره برای رسیدگی به ۸۰٪ درخواست‌ها در زمان‌های استاندارد، همچنان یک نقطه کانونی است و تلاش‌های مداومی برای رسیدگی به انباشت پرونده‌ها و بهبود کارایی کلی انجام می‌شود.

همچنان که IRCC با این چالش‌ها دست و پنجه نرم می‌کند، تعامل بین فناوری، بهبود فرآیندها و ماهیت پویای درخواست‌های مهاجرتی در تعیین مسیر انباشت پرونده‌ها در ماه‌های آینده بسیار مهم خواهد بود.

دولت کانادا اعلام کرده است که برنامه والدین و پدربزرگ‌ها (Parents and Grandparents Program – PGP) آغاز شده است، به‌طوری‌که ساکنان دائم و شهروندان کانادا می‌توانند والدین یا پدربزرگ/مادربزرگ خود را برای دریافت اقامت دائم حمایت کنند.

در سال جاری، دولت ۱۷٬۸۶۰ دعوت‌نامه برای درخواست (Invitation to Apply) صادر خواهد کرد و هدف پذیرش ۱۰٬۰۰۰ درخواست کامل است.

برای واجد شرایط شدن، متقاضیان اسپانسری باید فرم کامل «علاقه‌مند به حمایت» را در سال ۲۰۲۰ ارائه داده باشند و تا به‌حال دعوت‌نامه‌ای برای درخواست در سال‌های پیش دریافت نکرده باشند.

فرآیند درخواست شامل دو درخواست جداگانه است: یک درخواست اسپانسری و یک درخواست اقامت دائم، که هر دو باید به‌صورت آنلاین ارسال شوند. متقاضی اصلی، یعنی شخصی که حمایت می‌شود، باید حساب کاربری خود را در پورتال ایجاد کرده و درخواست شخصی خود را ثبت کند.

اسپانسر باید همچنین مدارک اثبات صلاحیت خود برای اسپانسری را ارائه دهد؛ این معیار از معیارهای صلاحیت برای حمایت از والدین یا پدربزرگ/مادربزرگ جداست. هزینهٔ درخواست از ۱٬۲۰۵ دلار شروع می‌شود و هزینه‌های اضافی برای معاینات پزشکی، گواهی‌های پلیس و بایومتریک‌ها ممکن است اعمال شود.

متقاضیان می‌توانند وضعیت درخواست خود را آنلاین پیگیری و به‌روزرسانی‌های لازم را ارسال کنند. مهم است که تمام مدارک مورد نیاز بارگذاری شده و درخواست کامل باشد تا از تأخیر یا رد شدن جلوگیری شود. دولت راهنمایی‌های قدم‌به‑قدم برای مسیردهی به متقاضیان و تعیین هزینه‌های مورد نیاز ارائه می‌دهد.

با حمایت از والدین یا پدربزرگ/مادربزرگ، شهروندان و ساکنان دائم کانادا می‌توانند به عزیزان خود کمک کنند تا به کانادا بپیوندند و زندگی بهتری را با هم بسازند.